De afgelopen tijd zijn er een aantal mensen in mijn omgeving geweest die het roer radicaal hebben omgegooid. Gedreven door grote, onvoorziene veranderingen in hun leven. Veranderingen die vaak niet echt fijn waren, meestal een vorm van persoonlijk leed of een medische noodzaak. Maar zij weten dit leed om te zetten in iets positiefs, in iets waar ze al tijden van gedroomd hebben. Het zijn hele gewone mensen, die nu stappen gaan zetten. Als zij het kunnen, waarom kan jij het niet?
Maar waarom gaan mensen pas het roer omgooien als er zich een gebeurtenis voordoet? Terwijl als je het aan heel veel mensen vraagt wat ze zouden willen doen, dan is dat 9 van de 10 keer iets heel anders dan wat ze nu doen. Een, vaak vervelende, gebeurtenis is vaak de trigger om de stap naar verandering in te zetten. Alsof er vanaf dat moment ineens allerlei zaken in perspectief gezet kunnen worden.
Dromen over later
Iedereen heeft dromen, zeker in het begin van je leven. Dromen wat je later wilt worden, politieman, brandweerman, soldaat, zuster, dierenarts, ik noem maar wat voorbeelden. Maar hoeveel mensen zijn daadwerkelijk geworden wat ze toen hadden willen zijn? Waarom willen kinderen juist dit soort beroepen gaan doen? Dat komt omdat deze beroepen aanspreken. Ze kunnen er een held in zien, ze kunnen er zich een voorstelling van maken hoe het is om dat beroep uit te voeren.
En dan worden ze een kenniswerker. De hele dag zitten achter een computer, software maken, berekeningen uitvoeren, modellen maken, foto’s bewerken, administratie, plannen maken. Zo’n beetje alle beroepen voor hoger opgeleiden bestaan uit het grootste gedeelte met het zitten achter een scherm. Als je 20 à 30 jaar geleden aan die kinderen verteld zou hebben dat ze later de hele dag achter een scherm gaan zitten, denk ik dat het grootste gedeelte van die kinderen je meteen uitgelachen zouden hebben.
Niet iedereen krijgt zo’n trigger naar verandering. Gelukkig maar, want vaak zijn dat erg vervelende gebeurtenissen. En toch, en toch willen er zoveel mensen dat er iets zou kunnen veranderen. Mensen willen meer vrije tijd, meer zelfontplooiing, meer buiten komen, meer sporten, afvallen of zelfs heel rigoureus een andere carrière, ja tot zelfs een heel ander leven. Eigenlijk alles wat je op 31 december jezelf voorneemt om te gaan doen. Alleen na februari zijn die plannen alweer vervlogen en zijn mensen weer bezig in hun oude patroon.
Wat is er voor nodig?
Waarom kunnen we deze goede voornemens dan toch niet volhouden? Dat heeft twee belangrijke redenen. Mensen nemen grote stappen, maar de stappen zijn te klein om niet meer terug te kunnen naar de oude situatie. Oftewel, als je je schepen achter je verbrandt, dan moet je wel verder op de nieuwe weg, of de stappen zijn te groot om het consequent vol te houden, omdat het oorspronkelijke leven je veel gemakkelijker afging. De tweede reden is dat er achter de verandering geen echt verlangen, geen doelstelling zit. Waarom wil je afvallen? Nou ik ben te zwaar. Waarom wil je minder werken? Nou ik heb zo weinig tijd. Waarom wil je een ander leven? Nou, ik vind dit niet zo leuk.
Waarom kunnen mensen wel gaan afvallen als de dokter ze verteld dat ze zo nog maar een paar jaar te leven hebben. Waarom kunnen mensen wel minder werken als ze ineens voor een zieke partner moeten zorgen. Waarom kunnen mensen wel een heel ander leven beginnen als ze ontslagen worden? Allemaal situaties die je niet zelf in de hand hebt, terwijl als de noodzaak er niet was geweest, was je gewoon doorgegaan met je huidige situatie en blijft de droom om iets te veranderen bestaan.
Ook jij kan het!
Je kunt veranderen, zelfs zonder een vervelende externe trigger. Stel voor jezelf vast wat je nu echt wilt. Je wilt niet afvallen, je wilt weer kunnen voetballen met je zoon. Je wilt niet meer tijd, je wilt een dag in de week in de natuur doorbrengen. Je wilt geen ander leven, je wilt iets hebben waardoor je een doel hebt om voor te gaan. En eigenlijk kun je dit doen door kleine stapjes te nemen. Begin met om 1 keer in de 2 weken te gaan sporten. Dan val je af en kun je straks weer voetballen met je zoontje. Ga 1 dag in de maand minder werken en plan die voor je eigen activiteit in. Wandelen in de natuur, of activiteiten voor een eigen zaak. Met dit soort kleine stapjes kom je er ook, maar het grote voordeel is dat deze kleine stapjes heel snel als normaal gaan voelen en dan kun je weer een kleine stap doen. Op deze manier slijten je nieuwe doelstellingen geruisloos in je leven en weet je na een tijdje niet beter meer.
Blijf in ieder geval niet zitten met je dromen, ga er voor. Ga beginnen met eens in de 2 weken sporten. Neem die dag in de maand vrij om je eigen activiteiten te ontplooien. Wees weer het voorbeeld voor je kinderen, want vooralsnog zit de hedendaagse kenniswerker alleen achter het scherm en je kinderen weten niet beter dan dat ze alleen maar achter een scherm horen te zitten. Ga toch leven!