Mijn eerste echte marathon. Wat is dat afzien zeg. Ik had natuurlijk ook voor een “makkelijke” marathon kunnen kiezen, maar het was de Zeeuwse kustmarathon geworden. Dat heb ik geweten zeg! En dat is er slechts 1, straks zijn het er 7… Verder heb ik deze week rust gehouden, in voorbereiding op deze marathon. Kwam ook wel goed uit met het werk, daar had ik het druk.
Donderdag
Na deze hele week rustig aan gedaan te hebben, ben ik deze dag nog een kort rondje wezen lopen. Gewoon, om alles een beetje los te houden. Gewoon een rustige 10 kilometer gedaan. Het ging wel lekker, constant tempo en niet te gek hard gegaan. Al met al 54 minuten onderweg.
Zaterdag
De dag van de marathon, de Zeeuwse kustmarathon. Huub vond dit wel een mooie om in de training mee te pakken. Ik was vooraf zenuwachtiger dan dat ik had gewild. Niet zozeer voor deze marathon, maar wat nu als ik het niet haal? Ben ik dan over een half jaar wel klaar voor de Marathon des Sables? Dat soort gedachten schoten door mijn hoofd.
Maar goed, het lopen gaat in principe allemaal goed, dus gewoon gaan. Om 9 uur haalde Jeroen me samen met zijn vader op in Breda. Jeroen zou met een rugzak gaan lopen, dus wellicht konden we een heel eind hetzelfde tempo lopen. Vanaf de start gingen we weg. Mensen kijken best raar op als er iemand met een rugzak aan een marathon begint. Vooral ook, omdat Jeroen zelfs een slaapmatje aan zijn rugzak had zitten. “Is dat voor als je moe wordt?”, werd er vaak geroepen.
Het eerste deel was het druk op de weg en duinpaden. Daar bleven Jeroen en ik samen. Dat ging de eerste 5 km best goed. Totdat ik Jeroen toch moest laten gaan. Wat gaat hij hard zeg, zelfs met rugzak. Nouja, niets van aantrekken, gewoon verder in mijn tempo. Dat ging de eerste helft best goed. Ik zat na 20 km op 2 uurtjes, dus prima. Alléén, de eerste helft van het parcours was het makkelijke deel! We moesten het strand op en daar was alleen mul zand of natte voeten! Wat ging ik stuk op dat strand zeg! Er kwam geen eind aan. En toen we eenmaal van het strand af waren kregen we duinpaden. Duinpaden met steile klimmetjes en zelfs trappen. Pfff, wat was dat tweede deel afzien zeg! Daar heb ik uiteindelijk nog iets meer dan 3 uur over gedaan. Dat viel me wel wat tegen.
Uiteindelijk heb ik wel de finish gehaald. Wat er ook gebeurd, net stoppen en gewoon door blijven stappen. Elke stap komt de finish dichterbij. Dat is straks in de woestijn ook belangrijk. Gewoon door blijven stappen. Die finish komt vanzelf.
Zondag
Wat me heel erg gerust stelt is mijn toestand na de marathon. Ik ben niet heel erg stijf of uit het veld geslagen. Ik ben nog een kort rondje van 9 kilometer gaan lopen om te voelen hoe dat gaat na een zware marathon. Dat viel niet tegen! Een pak van mijn hart. Had ik vandaag weer een marathon kunnen lopen? Geen idee, maar die 9 km gingen best goed. We gaan het koude weer in straks, maar ik zie het zonnig tegemoet!