Grote kans dat je ja zegt. Maar hoe vaak is dan die tijd voor jezelf ook echt tijd voor jezelf? Hoe vaak wordt die tijd opgesoupeerd door een telefoon, TV of andere zaken dan echt tijd voor jezelf?
Afgelopen weekend heb ik een, overigens relatief korte, Vision Quest gedaan. Een Vision Quest is een periode waarin je met jezelf de dialoog aangaat. Dat is dan typisch een periode tussen de 24 uur en de 4 dagen met jezelf, op een stille plaats in de natuur, zonder enige vorm van afleiding. Vision Quests kunnen gepaard gaan met allerlei rituelen. Ook is het vaak een periode van vasten, omdat eten en eten maken een vorm van afleiding is.
De Vision Quest
Mijn Vision Quest vond plaats in de Hoge Kempen, net over de grens in België. Met een achttal mensen gingen we deze Vision Quest aan. Deze mensen zijn bekenden, aangezien we elke zes weken samen komen tijdens onze Mastermind. Sjanett de Geus is de trekker van onze Mastermind. Ze heeft een stuk bos gehuurd en officieel toestemming geregeld. Ze heeft ook iemand meegenomen met zowel survival skills als EHBO kennis. Die persoon zou op ons letten, zonder ons te storen.
Iedereen was wel op zijn eigen manier gespannen wat de Vision Quest ons zou brengen. Niemand van ons was ooit zo lang alleen geweest met de intentie om niets te doen. Zou er iemand van ons gillend gek worden op zijn zeiltje in het bos? Onze survival man had thee gemaakt en we gingen met zijn allen zitten. Kort werd de bedoeling uitgelegd en na het uitspreken van ieders intenties moesten we alle telefoons inleveren. Ook horloges en alles waar je de tijd aan af kon lezen mochten niet mee.
We liepen het bos in en iedereen zocht een plekje. Ik had zo een prima plekje gevonden, anderen waren langer aan het zoeken naar een mooie spot. We zaten wel zover uit elkaar dat we elkaar niet konden horen of zien. Ik had mijn zeiltje neergelegd en een grote regenponcho als windscherm neergehangen. Later heb ik overigens van die regenponcho een kleine overkapping gemaakt voor de nacht. Daar lag ik dan op mijn matje in een slaapzak.
24 uur alleen
De 24 uur zijn begonnen! Nou, daar zit ik dan… Allerlei gedachten schieten door mijn hoofd. Ik moet dit nog doen en dat nog afmaken. Waarom doe ik doe ook alweer? Hoe laat zal het nu zijn? We mochten wel pen en papier meenemen. Steeds als er een gedachte door mijn hoofd ging schreef ik die op. Vooral die zaken die ik nog moet doen zijn dan je hoofd uit. Die hoef ik dan niet meer te onthouden!
Op een gegeven ogenblik was mijn hoofd leeg. Alles wat erin zat is opgeschreven. Wat een rust. Dat is een mooi moment om te gaan liggen en aan niets te denken. Wat ik deed was mijn aandacht bij mijn ademhaling houden, om aan niets te denken, noem het mediteren. Een aantal keer merkte ik dat ik weggedommeld was. Ik ging ook steeds meer gewoon om me heen kijken. Gebiologeerd heb ik een pissebed een tijdje geobserveerd. Wat bewegen die beestjes toch efficiënt eigenlijk! Ook zitten er wel veel vogels in het bos. Als je stil bent komen ze ook heel dichtbij en scharrelen wat door de bladeren heen. Echt leuk!
Eigenlijk voordat ik het wist was het aan het schemeren. Het niet-eten was eigenlijk helemaal niet lastig. Ik heb nauwelijks gedacht dat ik moest gaan eten. Met de schemering kwamen wel de muggen, dus ik was blij met mijn DEET. Alleen toen het echt donker was, waren de muggen toch wel agressief aan het worden. Ik lag ondertussen in mijn slaapzak en alleen mijn gezicht was niet bedekt. Dat heb ik geweten. De muggen bleven langs zoemen! Op zo’n moment kun je je druk maken of kijken wat er aan te doen is. Ik bedacht me dat ik een thermo shirt bij me had, voor het geval het koud zou zijn ’s nachts. Dat was het niet en ik heb dat shirt over mijn hoofd getrokken. Ik hoorde de muggen nog wel langs mijn hoofd vliegen, maar ze konden me niet meer pakken! Ik viel zo in slaap. Een groot voordeel van dat shirt was dat het daardoor langer donker bleef voor mijn gevoel, dus toen ik wakker was, stond de zon al flink hoog! Geen idee hoelang ik geslapen heb, maar het was erg lekker.
20 uur later
Wat een rust zo ’s morgens in het bos! Spinnenwebben glinsteren door de douw in de zon, vogels zijn al druk in de weer en de blaadjes ritselen rustig boven mijn hoofd. Hoe laat zou het zijn? We zijn gisteren om 12 uur het bos ingegaan en we zouden om 12 uur weer geroepen worden dat de 24 uur voorbij was. Ik heb nog wat gelegen, wat geschreven, wat aan niets liggen denken en gestaan in de zon. Voordat ik het wist werden we geroepen. Het was voorbij!
Maaike van Love FitFood heeft een zelfgemaakt soepje meegenomen. Toen iedereen, inclusief Maaike, terug was heeft ze deze warm gemaakt. Tezamen met een lichte FitFood lunch was het echt een feestje na 24 uur! Na het eten hebben we onze ervaringen gedeeld. Het was heel leuk om te horen dat iedereen het heel anders heeft ervaren. Sommigen hadden het best lastig, voor anderen had het best langer mogen duren. Een grote gemeenschappelijke factor was wel dat bijna iedereen enorm op de tijd gefixeerd is. De telefoon werd door niemand eigenlijk echt gemist.
Wat brengt me 24 uur met mezelf?
Wat neem ik mee uit deze Vision Quest? Ik ben een leuk gezelschap voor mezelf én ik kan echt 24 uur zonder telefoon. De rust in mijn hoofd is echt super! Geen gedachtes die steeds door mijn hoofd blijven draaien. Ik ben een jaar geleden ook al thuis begonnen met mediteren. Bijna elke dag voordat ik ga beginnen ben ik om en nabij 5 minuten met mijn gedachten bij mijn ademhaling. Maar afgelopen 24 uur in het bos waren de overtreffende trap! Thuis kan ik niet van mijn telefoon afblijven. Ik heb echt een haat-liefde verhouding met dat ding! Daar baal ik enorm van. Die smartphone heeft echt wel nut, maar de afleiding van dat ding is veel te groot. Als je even niets te doen hebt, pliep en dat ding staat weer aan. Ik gun mezelf niet meer de ruimte om ideeën te laten ontstaan!
Je hoofd is verder gemaakt om ideeën te krijgen, niet om ze vast te houden. Ik heb mezelf aangeleerd om zoveel mogelijk uit mijn hoofd op te schrijven. Dat ben ik gaan doen nadat ik het XII-waves protocol ben gaan implementeren in mijn dagelijkse leven. Alleen nu is mijn hoofd wel leeg, maar zoek ik te makkelijk afleiding. Door mijn telefoon weer te pakken, komen er te weinig nieuwe ideeën in mijn hoofd. Toen ik vroeger nog rookte was dat echt zo’n moment dat ik 10 minuten buiten stond te niksen. Er waren toen nog geen telefoons. Juist op die momenten kreeg ik de beste ideeën. Afgelopen weekend merkte ik op dat ik weer goede ideeën kreeg. En zodra ik die had opgeschreven, kreeg ik weer nieuwe ideeën! Een van mijn ideeën heeft te maken hoe ik mijn smartphone gebruik kan minderen ?. En met een leeg hoofd kon ik ook echt de dialoog met mezelf aan gaan.
En nu jij?
Zie een Vision Quest eens los van alle rituelen of wat dan ook. Kan jij 24 uur alleen zijn, zonder engine vorm van afleiding? Kijk eens hoe lang het duurt voordat je in een stille periode weer de afleiding zoekt! Ik ga zelf nog vaker de stilte opzoeken, om mijn gedachtestroom weer nieuwe dingen te laten bedenken. Om de dialoog met mezelf aan te gaan. Om te horen van mezelf hoe ik me nu werkelijk voel. En om alles te borgen, zorg ik dat ik notitieboekjes bij de hand heb, in plaats van mijn smartphone.
Wanneer neem jij eens écht tijd voor jezelf?
Over Quillermo
Quillermo Pellicaan – Een geboren Brabander met een voorliefde voor zware, langdurige sportevenementen. Quillermo is opgegroeid in een café met cafetaria, waarbij de eigen producten geregeld getest werden. De hond werd uitgelaten met de auto, terwijl het baasje Quillermo met zijn sigaretje in de mond er rustig achteraan reed. Tot hij besloot dat hij het anders wilde. In 2017 heeft hij de Marathon des Sables, een meerdaagse ultraloop van 250 km in de Sahara, gefinisht. In het dagelijks leven o.a. actief als motivational speaker en motiveert hij mensen om meer uit het leven te halen, door zelf het voorbeeld te geven.